Mało kto kojarzy sobie ważną rolę, jaką w tej historycznej wiktorii odegrała Puszcza Białowieska. Zapobiegliwy król przygotowując się do walnej rozprawy z Krzyżakami czynił już od pewnego czasu liczne przygotowania. Ówczesna logistyka również przewidywała zaopatrzenie wojsk w niezbędne uzbrojenie i wyżywienie licznych oddziałów. Wymagało to dostarczania pożywienia dla kilkudziesięciotysięcznej armii w czasie zarówno bezpośrednio przed, jak i po wygranej bitwie.

Po historycznym zjeździe w Brześciu, na którym nastąpiło porozumienie króla Władysława Jagiełły z wielkim księciem litewskim Witoldem w sprawie wspólnej akcji przeciwko Krzyżakom. Wg dostępnych nam zapisów król zarządził na jesień 1409 roku ogromne polowanie w Puszczy Białowieskiej na grubego zwierza. Obaj władcy przez osiem dni polowali w Puszczy Białowieskiej, gromadząc zapasy mięsa na przyszłą wojnę. Same łowy ciągnęły się przez całą zimę, obejmując także sąsiednie puszcze w Polsce i na Litwie. Wiosną 1410 roku zasolone mięso spławiano w dębowych beczkach Narwią i Wisłą do Płocka, obranego za bazę zaopatrzeniową wojska. Wyłapywano też w Puszczy koniki leśne na potrzeby lekkiej jazdy dla wojska litewskiego.

 

Dąb Jagiełły - najsłynniejszy z dębów Puszczy Białowieskiej. Pod nim miał rzekomo przesiadywać Władysław Jagiełło przed łowami zorganizowanymi przed wyprawą grunwaldzką. Drzewo zostało zwalone przez wichurę w 1974 roku. Faktycznie nie miało więcej niż 450 lat (obwód na wys. 130 cm. od podstawy 550cm, wysokość 39 m). Jak na dąb rosnący w Puszczy Białowieskiej miał duże konary i sporą koronę. Obecnie można oglądać w Białowieskim Parku Narodowym jego truchło.