Gimnazjum nr 3 z Oddziałami Integracyjnymi w Hajnówce jako druga szkoła w województwie podlaskim uzyskało tytuł „Szkoły Globalnej”.

 

Polska Akcja Humanitarna

 

Misja i wizja

Naszą misją jest uczynić świat lepszym przez zmniejszenie cierpienia i promowanie wartości humanitarnych.
PAH pomaga ludziom w sytuacjach kryzysowych w jak najszybszym uzyskaniu samodzielności i przyjęciu odpowiedzialności za własną przyszłość. Jednocześnie skupiamy się na polskim społeczeństwie, kształtując postawy humanitarne i budując nowoczesną kulturę pomocy. Naczelną zasadą PAH jest efektywne działanie z poszanowaniem godności człowieka. Naszą zasadą, obowiązującą od samego początku działania fundacji, jest udzielanie pomocy bez względu na narodowość, rasę, religię czy stronę konfliktu.
http://www.pah.org.pl/edukacja_humanitarna,182,szkola_globalna.html

Janina Ochojska

 

 

Janina Ochojska-Okońska (ur. 12 marca 1955r.) – polska działaczka humanitarna, założycielka Polskiej Akcji Humanitarnej.

Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące w Zabrzu. Studiowała astronomię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po ukończeniu studiów (1980) pracowała w Pracowni Astrofizyki PAN w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jako studentka działała w Duszpasterstwie Akademickim oo. Jezuitów w Toruniu, a od 1976 roku włączyła się w działalność opozycyjną, angażując się m.in. w powstanie NSZZ "Solidarność" w Toruniu. Jest niepełnosprawna od wczesnego dzieciństwa (Choroba Heinego-Medina). W 1984 r. wyjechała do Francji na operację. Tam zetknęła się z ideą pomocy humanitarnej.  W 1994 roku założyła Polską Akcję Humanitarną, w której sprawuje funkcję Prezesa Zarządu. Jest laureatką nagród krajowych i zagranicznych między innymi: Order Ecce Homo, kawaler Legii Honorowej, tytuł Kobieta Europy (1994), nagroda im. Jana Karskiego (USA), OrderUśmiechu i inne. W 2004 r. w ankiecie tygodnika Polityka znalazła się na 7. miejscu w rankingu najbardziej wpływowych kobiet w Polsce. 13 listopada 2009 za zasługi dla wspierania obrazu Polski w świecie poprzez wytrwałą budowę jej wrażliwego, humanitarnegooblicza minister Radosław Sikorski nadał jej Odznakę Honorową "Bene Merito"^. W 2000 r. ukazała się książka wywiad-rzeka: "Niebo to inni" (Wydawnictwo Znak).

 

 

 

 

 

Z Janiną Ochojską rozmawia Piotr Pawłowski.

Piotr Pawłowski: Jesteś bardzo aktywną osobą, pomimo swojej niepełnosprawności, o której niektórzy w ogóle nie wiedzą. Prawda?

Janina Ochojska: Od dziecka jestem osobą niepełnosprawną - o czym rzeczywiście mało kto wie. Chodzę o kulach. Miałam to szczęście, że byłam wychowywana przez takich ludzi, którzy wszczepili we mnie przekonanie, że jestem takim samym człowiekiem jak inni. Tylko że mam pewien problem. I albo ja to zaakceptuję, albo nie.

Jak zaakceptowałaś swoją niepełnosprawność?

To się stało trochę przymusowo. Jeśli pragnęłam aktywnego, normalnego życia, to musiałam zaakceptować fakt, że jestem niepełnosprawna. Nie mogę udawać, że nie mam tego problemu. To mi nie mogło przeszkodzić w realizowaniu moich marzeń. Może warto powiedzieć, że w zaakceptowaniu tej niepełnosprawności pomógł mi bardzo dr Lech Wierusz, dyrektor Ośrodka dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej w Świebodzinie, gdzie się wychowałam. On nam mówił „Wy możecie więcej, a nie mniej. Wam dano, a nie odebrano”. On traktował niepełnosprawność jako pewną wartość. Jako dobro, które dostaliśmy. I jeśli to dobro będziemy umieli przyjąć, to nasze życie będzie wyglądało zupełnie inaczej. Ktoś może powiedzieć, że to jest głupota traktować niepełnosprawność jako dobro. Ale jak ja mogę tego nie traktować jako dobra? Skoro dzisiaj jestem osobą, która prowadzi aktywne życie. Robię coś pożytecznego dla innych. Mam takie poczucie, że realizuję swoje marzenia. Moje życie ma sens. Jestem osobą szczęśliwą. Dlatego to jest dar. Ale ten dar stał się darem dzięki temu, że potrafiłam go zaakceptować. Jak nie zaakceptować daru? Wszystko zależy od tego, jak o tym myślimy.

 

 

 

Edukacja

Za złotówkę można zmienić świat

Z Janiną Ochojską-Okońską, szefową Polskiej Akcji Humanitarnej, rozmawia Elżbieta Sokołowska.

– Polska Akcja Humanitarna kojarzy się raczej z niesieniem pomocy elementarnej, w postaci żywności czy odzieży. Tymczasem zdecydowaliście się Państwo objąć patronatem tegoroczny Global Action Week. Dlaczego?

– Żeby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba najpierw wyjaśnić, czym jest pomoc humanitarna. Bardzo często ludziom wydaje się, że polega ona na dostarczaniu jedzenia czy ubrania. Ale to tylko jeden z jej elementów. W rzeczywistości jest to działanie, które ma zapewnić człowiekowi wyjście z sytuacji, w jakiej znalazł się z powodu tragedii, która go dotknęła, wojny czy katastrofy i uniezależnienie się od niej. Na przykład: jeżeli na terenach popegeerowskich mamy ludzi, wśród których jest bardzo duże bezrobocie, to nasza pomoc nie powinna polegać na dawaniu im zasiłków, żeby przeżyli, ale na stworzeniu takich warunków, żeby mogli pracować i utrzymywać swoje rodziny.

– Klasyczna wędka zamiast ryby?
– Tak, tylko nie zawsze zdajemy sobie sprawę, czym ta wędka tak naprawdę jest. Nie wystarczy np. posłać powodzianom stertę ubrań. Ofiary wojen czy katastrof, naturalnych lub będących dziełem człowieka, z reguły tracą dostęp do edukacji. Dzieje się tak m.in. dlatego, że szkoły często pełnią rolę schronienia dla tych, których domy zostały zniszczone. Tak było zarówno w Bośni, gdzie pierwszy raz zetknęłam się ze skutkami wojny, jak i w Czeczenii. Tak samo było w Sri Lance po przejściu tsunami. W związku z tym, że szkoła często jest w miejscu strategicznym, w przypadku wojny bywa zajmowana przez wojsko, które albo ją dewastuje, albo wręcz zostaje ona zburzona w czasie walk. Nie mówiąc już o tym, że jak jest wojna czy jakaś katastrofa, to dzieci przestają się uczyć, bo ze względu na bezpieczeństwo nie posyła się ich do szkoły. W związku z tym edukacja to jest jedna z tych rzeczy, które są niezmiernie ważne w przywracaniu normalności, w niesieniu pomocy.

– Sam ryż nie wystarczy.
– Ogromne wrażenie zrobiła na mnie opowieść nauczycielki z Sarajewa, miasta, które było oblężone przez cztery lata. Ze szkoły, w której pracowała, po zajęciu przez wojsko zostało tylko trochę murów, ale niemal natychmiast od momentu rozpoczęcia działań wojennych ludzie zaczęli organizować się, żeby uczyć dzieci po domach. Podobnie zresztą było w Afganistanie, gdzie nauczyciele przybijali tablicę do drzewa i rozpoczynali naukę. Nawet uczniowie rozumieli, że powrót do szkoły jest sposobem powrotu do normalnego życia. Nauczyciele są też tymi, którzy pierwsi mobilizują się do pracy. Chociaż nie zawsze powrót do tak rozumianej normalności jest bezpieczny. W Sarajewie snajperzy zabijali dzieci idące do szkoły. Były też przypadki bombardowania szkolnych podwórek.

– Czy to wtedy zaczęliście pomagać szkołom?

– Podczas jednego z pierwszych konwojów do Sarajewa uświadomiliśmy sobie, że jedzenie, które przywozimy, jest oczywiście ważne, ale jest przecież wiele organizacji, które to robią. Zaczęliśmy więc dostarczać przybory szkolne. Dzieci w polskich szkołach robiły paczki dla swoich rówieśników. Chodziło o to, żeby zamiast, na przykład, makaronu były w nich jakieś ładne rzeczy, które dzieci lubią mieć.

– Można więc powiedzieć, że pomoc w przywróceniu normalnej edukacji jest częścią pomocy humanitarnej.
– W obozach dla uchodźców od razu organizuje się szkoły i przedszkola, gdzie odbywają się normalne zajęcia. W naszej pracy staramy się podkreślać, że trzeba myśleć o dawaniu ludziom poczucia stabilizacji. Wystarczy zresztą przypomnieć, że na Sri Lance jednym z priorytetów było zorganizowanie nauczania, w co włączyły się różne organizacje. My na przykład szyliśmy mundurki szkolne. Komuś mogłoby się wydawać, że to żadna pomoc humanitarna. Można przecież żyć bez mundurka. Ale w Sri Lance, niegdysiejszej kolonii brytyjskiej, dziecko bez białego mundurka nie pójdzie do szkoły.

– Polska Akcja Humanitarna zbudowała lub odbudowała wiele szkół, zniszczonych przez wojny i kataklizmy, w różnych rejonach świata...

 

Ochojska chce świata bez głodu.
 

PAH nieprzypadkowo rusza z nową kampanią w połowie października. 16 października przypada Światowy Dzień Walki z Głodem.
Fundacja działa w Afryce Wschodniej od lat. Walcząc z ubogą dietą, proponuje Sudańczykom hodowlę drobiu, uprawy drzewek mango i guavy. W Sudanie Południowym i Zachodnim Darfurze wykopała już 120 studni głębinowych, z których codziennie korzysta 130 tys. osób. Razem z Organizacją Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa PAH zapewnia narzędzia rolnicze, nasiona i sieci rybackie społecznościom zamieszkującym okolice Nilu (do tej pory pomogła ponad 3 tys. gospodarstw domowych). Prowadzi też szkolenia zawodowe i rolnicze, zachęcając do prowadzenia piekarni, uprawy warzyw, krawiectwa. Mimo tych wysiłków potrzeby są wciąż ogromne. Np. w stanie Jonglei w Południowym Sudanie chronicznie niedożywione jest aż 30 proc. populacji.

Fundacja w dalszym ciągu zamierza też pomagać niedożywionym dzieciom w Polsce. Od 1998 roku ufundowała już dla nich ponad 10 mln posiłków.
Więcej... http://torun.gazeta.pl/torun/1,35576,8518377,Ochojska_chce_swiata_bez_glodu__Rusza_nowa_kampania.html#ixzz12dIrl4iz
 

 

 

 

 

Szkoła Globalna

DLACZEGO WARTO WSPIERAĆ LUDZI Z AFRYKI, AZJI I AMERYKI ŁACIŃSKIEJ

Wraz z postępem globalizacji we współczesnym świecie, łączy nas coraz więcej z ludźmi z krajów Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. Świat jako całość jest coraz bogatszy, jednak bogactwo to nie przekłada się w wystarczającym stopniu na rozwój wszystkich państw i rozwiązywanie palących problemów ludzkości - ubóstwa, degradacji środowiska naturalnego i zmian klimatycznych. W wyniku zahamowanego rozwoju społeczno-gospodarczego krajów globalnego Południa ich mieszkańcy wciąż mają ograniczone możliwości realizacji swojego potencjału i korzystania z praw przynależnych każdemu człowiekowi.

Polska po kilkunastu latach transformacji jest na tyle silna, aby wspierać w rozwoju inne kraje. Sama przed przystąpieniem do Unii Europejskiej otrzymała wiele pomocy. W naszym kraju wciąż żywa jest idea solidarności, warto ją poszerzyć o kraje globalnego Południa. Według najnowszych badań* 83% Polaków i Polek uważa, że Polska powinna wspomagać rozwój krajów mniej rozwiniętych. Ponad połowa twierdzi, że pomagać należy przede wszystkim Afryce, kontynentowi najpilniej potrzebującemu wsparcia. Nasz kraj, z racji zobowiązań unijnych i międzynarodowych, już angażuje się we wspieranie krajów Południa – warto zdobywać wiedzę o tym, jak udzielać wsparcia odpowiedzialnie i skutecznie.

Coraz więcej szkół w Polsce działa na rzecz mieszkańców krajów globalnego Południa. Program „Szkoła Globalna działa lokalnie” pokazuje, jak robić to mądrze i odpowiedzialnie, z poszanowaniem godności ludzi, których chcemy wspierać. Wspólnie możemy działać na rzecz świata opartego na równowadze ekonomicznej, społecznej i ekologicznej oraz na prawach człowieka.
Bardziej równomiernie rozwinięty świat daje wszystkim ludziom możliwość życia w godności i dostatku i przyczynia się do pokoju na świecie.

* Badanie TNS OBOP pt. "Polacy o pomocy rozwojowej" przeprowadzone pod koniec listopada 2009 r.

REALIZACJA PROGRAMU W SZKOLE

Program „Szkoła globalna działa lokalnie” stworzyliśmy dlatego, że chcemy pomóc ludziom w uboższych krajach Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. Program daje możliwość zdobycia wiedzy o ważnych zagadnieniach współczesnego świata i działania, tak, abyśmy przekonali się, że wspólnie możemy kształtować świat bardziej sprawiedliwy dla wszystkich ludzi, szczególnie tych mieszkających na innych kontynentach! Wierzymy, że działając na rzecz Sprawiedliwego Handlu i zrównoważonego rozwoju, zapewniamy lepsze życie obecnym i przyszłym pokoleniom – w Polsce i na całym świecie. Jesteśmy przekonani, że w tych dążeniach mogą wesprzeć nas ludzie z wielu miejscowości w Polsce.

 

 

 

Program składa się z pięciu etapów.

1.Nauka
Podczas lekcji uczniowie i uczennice zdobywają wiedzę o współczesnym świecie.

Dwa podstawowe zagadnienia programu to:

- wspieranie Sprawiedliwego Handlu
- zapobieganie zmianom klimatycznym na świecie.

Młodzi ludzie nie tylko poznają związane z tymi problemami fakty, ale mają też okazję do refleksji i zastanowienia się nad własnym zachowaniem i stosunkiem do innych ludzi na całym świecie. To daje im szansę nie tylko na lepsze poznanie świata i siebie, ale też pomyślne zdanie egzaminów na zakończenie szkoły.
2. Badanie
Młodzi uczestnicy i uczestniczki programu dowiadują się, jak ich działania wpływają na innych ludzi. Dyskutują także o tym, co ich szkoła może zrobić, by mieć bardziej pozytywny wpływ na świat (w odniesieniu do konkretnych wyzwań współczesności, takich jak konieczność wspierania sprawiedliwego handlu lub zapobiegania zmianom klimatycznym).
3. Akcja w szkole
Młodzież pod okiem nauczycieli przeprowadza akcję uczniowską, która na trwałe poprawia funkcjonowanie szkoły w odniesieniu do tematów programu.

4. Akcja w społeczności lokalnej
Gdy uczennice i uczniowie nauczą się, jak zorganizować akcję w szkole, będą gotowi na podjęcie podobnej inicjatywy w społeczności lokalnej, czyli w swoim miejscu zamieszkania (np. na głównym placu miasta lub w domu kultury). Także ta akcja będzie miała na celu promowanie Sprawiedliwego Handlu lub przeciwdziałanie zmianom klimatycznym. Ważną częścią tego etapu programu jest konieczność nawiązania współpracy z lokalnymi firmami, organizacjami pozarządowymi i instytucjami, z którymi młodzież, nauczyciele i rodzice będą wspólnie działać. Polska Akcja Humanitarna wspiera szkołę w realizacji akcji i dzieli się swoim doświadczeniem w organizacji podobnych przedsięwzięć.
5. Międzynarodowa kampania społeczna
Jesienią 2011 roku szkoła weźmie udział w międzynarodowej kampanii inicjowanej przez Polską Akcję Humanitarną i organizacje partnerskie z krajów partnerskich programu (Austrii, Malty, Czech i Słowacji) na rzecz wsparcia ludzi z krajów uboższych. Podczas tej  kampanii młodzi uczestnicy i uczestniczki programu będą mogli skorzystać z doświadczeń innych szkół w Europie.

 

 

 

 

 

 

JAKIE SĄ KORZYŚCI DLA SZKOŁY WYNIKAJĄCE Z UDZIAŁU W PROGRAMIE 

W programie wspieramy ludzi z krajów Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej, ale program jest tak przygotowany, aby zapewnić także konkretne korzyści młodzieży, nauczycielom i nauczycielkom z polskich szkół. Jakie to korzyści?

1. Uczniowie i uczennice lepiej rozumieją jak naprawdę działa świat w dobie globalizacji i uczą się, jak podejmować trafne wybory życiowe.
Podczas zajęć w ramach naszego programu nauczyciele i nauczycielki przekazują młodzieży aktualną i solidną wiedzę o współczesnym świecie. W dobie błyskawicznej informacji, mediów i Internetu doniesienia o konfliktach zbrojnych, katastrofach żywiołowych lub głodzie to komunikaty, z którymi stykają się młodzi ludzie. Również przysłuchiwanie się rozmowom dorosłych sprawia, że młody człowiek dowiaduje się wielu rzeczy o otaczającym go świecie. Uczestnictwo w programie pozwala uporządkować tę wiedzę i wspólnie z dorosłymi zastanowić się nad możliwymi rozwiązaniami światowych problemów. Uczniowie i uczennice zyskują poczucie uczestnictwa w świecie, znajdują w nim swoją rolę i nie czują się zagubione. Młodzi uczą się radzenia sobie z takimi problemami jak bieda wynikająca z niesprawiedliwego handlu, zanieczyszczenie środowiska i nadmierna konsumpcja.

2. Młodzi ludzie mają większe poczucie własnej wartości i dumy ze swoich osiągnięć.
Uczestnictwo w samodzielnie przygotowanej i zakończonej sukcesem akcji daje młodym ludziom poczucie dumy z własnych osiągnięć. Poczucie sukcesu i własnej wartości jest ważne dla każdego młodego człowieka, dopinguje także do dalszego wysiłku i zaangażowania w działania szkolne.
Wzrasta tez poczucie własnej wartości i sprawczości, ponieważ młodzi przekonują się, że ich działania maja znaczenie i mogą doprowadzić do rzeczywistych zmian w ich najbliższym otoczeniu i na świecie. 

 

 

http://www.pah.h2.pl/edukacja_humanitarna,300,artykuly_szkola_globalna.html

Publiczne Gimnazjum nr 2 im. Jana Pawła II w Łomży  w 2009r jako pierwsza szkoła w woj. Podlaskim uzyskało tytuł Szkoły Globalnej.

Poniżej przedstawiamy listę szkół  zakwalifikowanych do programu w roku szkolnym 2010/2011.

 

 

 

 

 

 

 

 

Program Szkoła Globalna w naszej szkole

Pierwszego września 2009r. nasza szkoła przystąpiła do programu Szkoła Globalna. Koordynatorem tego programu na terenie Polski jest Polska Akcja Humanitarna. Program jest prowadzony pod honorowym patronatem Ministra Edukacji Narodowej. Rezultatem uczestnictwa w programie będzie lepsze przygotowanie naszych uczniów do wyzwań współczesnego świata.

Program składa się z trzech kroków:
*nauka o sprawach globalnych
*badanie szkoły
*akcje przeprowadzane przez uczniów.

Program dotyczy następujących tematów:
- prawa człowieka
- zmiany klimatu
- bardziej sprawiedliwy handel.

Wszystkie tematy będą rozpatrywane w wymiarze globalnym, w kontekście relacji krajów bogatej Północy i biednego Południa.
Dzięki realizacji programu uczniowie dowiedzą się, że świat jest większy i ciekawszy niż widzimy go na co dzień, że globalizacja jest zjawiskiem nieuniknionym i dotykającym każdego z nas na co dzień. Poprzez zaangażowanie w sprawy globalne uczniowie mogą przyczynić się do tego, że bezpośrednio otaczający nas świat stanie się lepszy.

 

 

 

17 czerwca 2010r.

Sprawozdanie z realizacji programu „Szkoła Globalna” w Zespole Szkół

nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi w Hajnówce.

 

Realizację programu rozpoczęliśmy 1 października 2009 r.. Cały wrzesień zajęło nam zapoznawanie się z treściami programu, poszukiwanie chętnych nauczycieli do jego wdrażania oraz opracowanie harmonogramu działań.

Ze względu na specyficzne położenie naszej szkoły w pobliżu Białowieskiego Parku Narodowego – jedynego w swoim rodzaju lasu pierwotnego w Europie, wpisanego na listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości, postanowiliśmy szczególną uwagę poświęcić działaniom „klimatycznym”. Nasza szkoła wyróżnia się jeszcze jednym elementem wśród innych szkół biorących udział w Waszym programie – jest integracyjna, to znaczy, że szczególną opieką otoczone są dzieci z wyjątkowymi potrzebami. Ponadto jesteśmy wrażliwi na problemy mniejszości narodowych, innych wyznań, uchodźców, ludzi biednych. Podlasie to tygiel, w którym zgodnie współżyją i budują jego codzienność ludzie wywodzący się z bardzo odrębnych nieraz kultur. Realizując program postanowiliśmy ukazać naszą różnorodność.

 

 

Prawa człowieka.

Nauka:

1. „My i większość świata” - wskaźniki rozwoju społecznego PKB i HDI.
2. Życie w krajach Południa – na podstawie tekstu „Życie w Ugandzie”.
3. Godność i prawa człowieka we współczesnym świecie- Prawa człowieka dla wszystkich, osobistości z krajów Południa i Północy, prawa człowieka a motywy ludzkich działań.
4. Uchodźcy – Historia Jury.
5. Obywatel a państwo – prawa obywatelskie w państwie demokratycznym, prawa mniejszości narodowych.

Badanie:

• Poszukujemy informacji o życiu ludzi w różnych krajach: bogatych i biednych – Internet, prasa, zdjęcia, opowieści.
• Wywiad z pedagogiem szkolnym na temat rodzin potrzebujących pomocy materialnej.
• Uchodźcy na terenie woj. podlaskiego- znalezienie adresu i nawiązanie współpracy.
• Poznajemy kraje Europy – lekcje, Internet, gromadzimy o nich informacje.
• Prawa ucznia w szkole – ankieta przy współpracy Samorządu Uczniowskiego.

 

Działanie:

 

1. Zorganizowanie i przeprowadzenie zbiórki  żywności trwałej w ilości 977,884 kg, a następnie przekazanie jej do Banku Żywności.

 

2. Przeprowadzenie zbiórki darów „dobrego serca” – żywność, zabawki, ubrania, pomoce szkolne – wykonanie paczek świątecznych i rozdanie ich dzieciom z najuboższych rodzin w naszej szkole (43 paczki).

 

3. Zbiórka monet o małych nominałach i przekazanie 871,11 zł do koordynatora akcji „Góra Grosza”.

4. Zorganizowanie Europejskiego Dnia Języków.

 „Nie ma martwych języków, są tylko uśpione umysły” - Carlos Ruiz Zafón
 Każda, z istniejących w szkole 22 klas wraz z wychowawcami przygotowała kulturowo – historyczno – kulinarne podróże w różne zakątki Europy. „Wjazd” na Wieżę Eiffla, „zakup” ruin Muru Berlińskiego, „przechadzka” z greckim Zeusem, „herbatka” z królową angielską, przysmaki kuchni portugalskiej i holenderskiej, licytowane „Słoneczniki” (autentyk!) to zaledwie część atrakcji oferowanych w zjednoczonej Europie.
Oto zwycięzcy:
Klasy: I-III SP:
1. Klasa IIIb – prezentacja Danii
2. Klasa Ib – prezentacja Polski
3. Klasa IIIa – prezentacja Szwajcarii
Klasy: IV – VI SP:
1. Klasa Vb – prezentacja Holandii
2. Klasa IVa – prezentacja Turcji
3. Klasa VI b – prezentacja Portugalii
Klasy: I – III Gim.:
1. Klasa IIa – prezentacja Grecji
2. Klasa IIb – prezentacja Szwecji
3. Klasa IIIa – prezentacja Czech

Wszystkim serdecznie gratulujemy prezentacji i informujemy, że dyplomy i nagrody zostaną wręczone podczas uroczystości związanych z obchodami Dnia Edukacji 13. 10. 2009.
Występ zespołu „Przepiórka” z HDK Górnik oraz Kurs tańca europejskiego rozruszał nieco naszych milusińskich, którzy bardzo głodni pobiegli do stoiska z serowymi europejskimi przysmakami podopiecznych ze szkolnego kółka młodych talentów kulinarnych.

 

 

Urządzamy europejski stół.

 

5. Zbiórka darów dla uchodźców w Ośrodku w Białymstoku – Hotel IGA, przy ul. Antoniuk Fabryczny 40/ 44.

Zbierano i przekazano w grudniu 2009r. przed świętami Bożego Narodzenia zabawki, odzież, książki i żywność trwałą.

6.Happening „Jestem Człowiekiem” przeprowadzono na terenie szkoły na początku czerwca

 

 

 

 

 

Zmiana klimatu

Nauka

1. Źródła i skutki zanieczyszczenia powietrza.
2. Wpływ zanieczyszczeń powietrza na zdrowie człowieka.
3. Za zmianę klimatu płacą najbiedniejsi.
4. Odnawialne i nieodnawialne źródła energii.
5. Zasada zrównoważonego rozwoju.
6. Sieć powiązań.

Wykorzystano dane z przewodnika, podręczników do nauczania przyrody, biologii, geografii, rocznika statystycznego, filmy.

 

Badanie:

• Wykonaliśmy pomiary zużycia wody i energii elektrycznej w szkole na początku i końcu realizacji programu :

-   woda – październik – 170 m3 miesięcznie,

                   maj – 150 m3 miesięcznie,

- prąd    -   październik - 8507kWh

                     maj 7667 kWh

• Przeprowadziliśmy wywiad na temat liczby żarówek energooszczednych zamontowanych w szkole – niemal 100% to żarówki nowoczesne.
• Sprawdziliśmy, czy nasi koledzy zwracają uwagę na dokładne zakręcanie kranu z wodą.
• Dowiedzieliśmy się, że w mieście działa punkt odbioru surowców wtórnych, np. makulatury, opakowań plastikowych.
• Poszukaliśmy i nawiązaliśmy kontakt z odbiorcą zużytych baterii oraz sprzętu elektronicznego i elektrycznego z Warszawy, gdyż w Hajnówce nie ma miejsca, gdzie można byłoby takie śmieci oddać.
• Przeprowadziliśmy ankietę jak uczniowie podróżują do szkoły:

- ponad połowa chodzi pieszo,

- 43 % jest dowożonych przez rodziców samochodami,

- kilkanaście osób jeździ rowerem

 

Działanie:

1. Wykonaliśmy i rozmieściliśmy na szkolnych korytarzach naklejki: „Zgaś światło”.

 

2. W łazienkach przykleiliśmy nalepki: „Zakręć kran”.

 

3. Rozpoczęliśmy zbiórkę makulatury:

- I miejsce kl. IICgim – 1667 kg

- II miejsce kl. IVA - 907 kg

- III miejsce kl.VC – 764 kg.

Łącznie zebrano w szkole 8027 kg .

 

4. Rozpoczęliśmy zbiórkę kartoników po napojach, we współpracy z Urzędem Miasta, łącznie zabrano około 8000 kartoników.

 

 5. Przeprowadziliśmy też zbiórkę elektroodpadów, we współpracy z firmą Auraeko z Warszawy: 73 telewizory, 8 lodówek, 12 radioodbiorników i 84 sztuki drobnego sprzętu elektronicznego, m. in. bardzo toksyczne dla środowiska  telefony komórkowe.

6. Jeździliśmy na rajdy rowerowe, aby zachęcić dzieci do aktywnego, zdrowego i przyjaznego dla środowiska wypoczynku. Chodziliśmy też na wycieczki piesze.

 

 

7. Sprzątaliśmy las z Nadleśnictwem.

 

8. Zaprosiliśmy do naszej szkoły kierownika polskiej Stacji Badawczej na Spitsbergenie z prelekcją na temat skutków ocieplania się klimatu na Ziemi.

 

 

 

 

 

 

Zaproszeni goście oraz uczniowie na wykładzie.

 

8. Zorganizowaliśmy Święto Klimatu:

„2009-11-15 O zmianach klimatu na kuli ziemskiej mówi się coraz częściej. Każdy z nas na co dzień, pośrednio lub bezpośrednio odczuwa tego skutki (susze, powodzie lub huragany), ale nie każdy jest świadomy własnego wpływu na zwiększenie tzw. efektu cieplarnianego. Aby propagować ideę ochrony klimatu, nasi uczniowie zorganizowali Święto Klimatu pod hasłem: "Nie podgrzewaj atmosfery".
Realizując projekt uczniowie kl. VIC podst., IIB i IIC gim. wzięli udział w kilkugodzinnych warsztatach prowadzonych przez panią z ośrodka "Brama na Bagna", kl. IVA odbyła warsztaty na kole ekologicznym, zaś kl. VA int., VIA int.i VIB - realizowały ten temat podczas lekcji przyrody. Dzięki filmom, pokazom, prezentacji multimedialnej i grze symulacyjnej uczniowie poznali lub pogłębili swoją wiedzę dotyczącą zagadnień podnoszenia się temperatury na Ziemi. Gry i zabawy edukacyjne uświadomiły im również społeczno - polityczne skutki zmian klimatu, łącznie z naruszeniem praw człowieka. Za skutki globalnego ocieplenia płacą głównie najuboższe kraje Południa (poszerzenie pustyni Sahary, susze w strefie Sahelu, powodzie, osunięcia ziemi, wojny domowe lub lokalne o podłożu ekonomicznym). Poprzez zastosowanie różnorodnych form i metod pracy uczniowie mieli możliwość uświadomić sobie swój wpływ na globalne zmiany w klimacie, a przede wszystkim - uzyskać wskazówki i motywację do działań na rzecz ochrony klimatu.. Zapraszamy do obejrzenia zdjęć z warsztatów w Albumie fotograficznym.”

”Dnia 24.XI.2009 r. w naszej szkole miały miejsce następujące wydarzenia "klimatyczne":

1. Wystawa edukacyjna na korytarzu II piętra – informacje dotyczące przyczyn, skutków i sposobów zapobiegania zmianom klimatu (informacje w postaci wykresów, plakatów i słowno – graficzne, także propozycje dla uczniów „ Co możesz zrobić dla klimatu?”),przygotowane przez kl. VIC, IIA i C gim oraz IIIC gim.
2. Lekcje w oparciu o wystawę „Święto klimatu” w kl. IVA i IIA gim.
3. Happening w szkole – przemarsz uczniów z plakatami i tablicami informacyjnymi na temat zagrożeń płynących za wzrostu efektu cieplarnianego (kl. VB).
4. Akcja ulotkowa- rozdawanie ulotek wśród uczniów na lekcjach przyrody, biologii, geografii, uczniowie rozdali też ulotki wśród sąsiadów i zaprzyjaźnionych rodzin i kolegów spoza szkoły.
5. Filmy edukacyjne : „Czy nam grozi zmiana klimatu?”, „Nie można wycinać starych drzew”, „S.O.S. dla Ziemi”- prezentowano na lekcjach biologii, geografii i przyrody w kl. IVA, VB, VIB i VIC, IIC gim, IIIA i C gim.
6. Obejrzenie filmów ze strony internetowej „www.klimat.edu.pl’ na lekcjach informatyki.
7. Przyklejono naklejki przy włącznikach światła w szkole „Wyłącz”, „Zgaś”.

8. Tematykę ekologiczną przekazano także najmłodszym dzieciom.

 

  

 

 

Nauka:

1. Co to jest sprawiedliwy handel? – lekcje w oparciu o przewodnik
2. Czy mamy wpływ na podział dochodów? –również w oparciu o przewodnik.

Badanie :

• Jakie towary można kupić w szkolnym sklepiku? – wywiad.
• Skąd pochodzą artykuły spożywcze dostępne w najbliższym markecie? wywiad i napisy na opakowaniach.
• Czy umiemy robić zakupy? – wycieczka do sklepu.

 

Działanie :

 

1. Zajęcia na temat ekologicznej żywności – na lekcjach przyrody i techniki.

 

1. Skład produktów spożywczych dostępnych w sprzedaży – konserwanty, barwniki – lekcje chemii, przyrody i techniki.

 

1. Idziemy na zakupy – uczymy się kupować tylko to, co jest nam potrzebne, staramy się wybierać produkty pochodzenia lokalnego.

 

1. Kupując towary zwracamy uwagę na kraj, skąd pochodzą.

 

 

 

Podsumowanie

 

1. Program realizowały klasy szkoły podstawowej IV –VI, oraz gimnazjum

 I –III, czyli 16 klas; treści programu były eksponowane całej społeczności szkolnej, także uczniom klas I- III podstawówki.

2.  Szczególnie zaangażowani byli nauczyciele przyrody, biologii, geografii, wos - u, techniki i wychowawcy.

3.  Realizację programu czynnie wspierała Dyrekcja szkoły nawiązując kontakt z wieloma instytucjami współpracującymi, np.: podczas zbiórki kartoników, elektroodpadów, czy zapraszając kierownika Polskiej Stacji na Spitsbergenie.

4. Przeprowadzając akcje ogólnoszkolne, takie jak zbiórka darów, pieniędzy angażowana była społeczność lokalna, był więc szeroki zasięg tych działań.

5. Planujemy kontynuować niektóre z podjętych działań – utrwalimy w ten sposób nawyki proekologiczne i prospołeczne wśród dzieci i ich rodziców.

6. Pracując nad programem, planując i realizując jego założenia uczniowie nabyli sporo nowych umiejętności, m. in. odpowiedzialności za podjęte działania, nauczyli się razem realizować cel. 

7. Program „poszerzył” horyzonty młodym ludziom, na konkretnych, niezbyt odległych przykładach, udowodnił, że „Ziemia, to Globalna Wioska”, gdzie nic nie jest już daleko, a wszystkie działania człowieka zazębiają się o siebie i wywołują nieprzewidywalne skutki w najbardziej niespodziewanym miejscu.

 

Serdecznie dziękuję za pomoc w realizacji programu:

• Dyrekcji szkoły: A. J. Chudkowi, H. Łukaszewiczowi, M. Szumarskiej
• Koleżankom: M. Kordeckiej, A. Rusinowicz, N. Szczuce, M. Downarowicz, M. Łukaszuk, A. Ginszt – Borowskiej, A. Rabeckiej, J. Kierdelewicz, W. Tichoniuk, T. Kacprzak.
• SU.

 

Koordynator programu:

Krystyna Jakoniuk