Dnia 4.03.2021 odbyło się rozstrzygnięcie konkursu pt. "Zima dookoła nas". Laureatami konkursu zostali:

I miejsce-Amela Leoniuk

II miejsce-Nikola Niemcunowicz

III miejsce-Antek Wenski

Wyróżnienie otrzymali: Gabriel Bartoszuk

Lena Romańczuk

Aleksandra Jefimiuk

Oliwia Orzechowska

Kuba Biryłko

Hubert Bohdanowicz

Zwycięzcom gratulujemy.

Paulina Czemerych

W ramach realizowanej tematyki o zdrowym odżywianiu uczniowie przygotowali pyszną sałatkę.Wszyscy chętnie kroili i obierali produkty.Na koniec ze smakiem wszystko zostało zjedzone.

Paulina Czemerych

Spektakl pt. ,,Adonis ma gościa” bardzo mi się podoba, ponieważ było tam wiele ciekawych zdarzeń. Adonis czyli ptak który uważał się za króla. Ludzie to byli jego podwładni. Pewnego razu „podwładni” włożyli do klatki drugiego ptaka Węgla. Po paru godzinach Węgiel powiedział dla Adonisa, że lepiej się żyje na zewnątrz niż w klatce. Po tych słowach uczył Adonisa latać. Miną jakiś czas. Adonis nauczył się latać. Objaśnili plan ucieczki. Plan był taki, że gdy Adonis będzie odwracał uwagę ,,podwładnych’’ później dadzą mu jedzenie i zapomną zamknąć klatki. I tak się stało, wyślizgnęli się z klatki ale Adonis chciał pożegnać się ze swoimi rzeczami. Węgiel go zachęcał aż go nakłonił.  Po pewnym czasie uciekli z klatki i polecieli. To jeden z najlepszych spektakli które oglądałem.

Mateusz Kondratiuk

.

Przemysław Czapski

Maja Komarzewska

OTO KILKA SŁÓW O SPEKTAKLU... PRZEDSTAWIENIE "ADONIS MA GOŚCIA " BYŁO CIEKAWE. GŁOWNYMI BOHATERAMI SPEKTALKU BYŁA PAPUGA ADONIS, ŻYJĄCA W SWOIM ZAMKNIETYM ŚWIECIE, GDZIE WSZYSTKO MIAŁA PODANE NA DŁONI, ORAZ KRUK WEGIEL, KTÓRY ŻYŁ NA WOLNOŚCI, SAM MUSIAŁ ZADBAC O SWOJE BEZPIECZENSTWO, O POŻYWIENIE. PEWMNEGO RAZU PTAKI SPOTYKAJĄ SIĘ . OKAZUJE SIĘ ŻE SĄ ZUPELNIE RÓZNI, KAŻDY Z NICH MA SWOJE RACJE. PO WIELU KŁÓTNIACH I NIESNASKACH ZACZYNAJĄ SIĘ ZE SOBA PRZYJAZNIC. DZIEKI TEMU PRZEDSTAWIENIU ZROZUMIAŁEM, ŻE PRZYJACIELE WCALE NIE MUSZĄ BYĆ TACY SAMI. TO, ŻE JESTEŚMY RÓZNI MA NA NAS POZYTYWNY WPŁYW. W WIELU SPRAWACH MOŻEMY SIE UZUPEŁNIAĆ, UCZYĆ SIE OD SIEBIE, UMIEĆ SIĘ TOLEROWAC POMIMO ODMIENNEGO ZDANIA, CZASEM WYGLADU CZY NAWET CHARAKTERU. .... MICHAŁ

Michał Koryga

Julia Tumiel

Dominika Pietraszko

Spektakl bardzo mi się podobał ponieważ można było jeść, pić gdzie w teatrze nie można byłoby tego robić. Spektakl można było zatrzymać po to aby np. pójść po napój/do toalety. Spektakl był pod tytułem "Adonis ma gościa" głównymi bohaterami byli papuga Adonis i wrona Węgiel. Adonis myślał że jego klatka to jego królestwo, a jego właściciele to "wielkie blade ptaki bez piór i dziobów" lub "służący"  dający mu po występie jedzenie. Gdy pojawił się Węgiel, Adonis stwierdził że wrona to "kupka". Węgiel na początku chciał jak najszybciej uciec z klatki, ale Adonis przeszkodził mu w tym, Węgiel tłumaczył dla Adonisa co to jest wolność i inne słowa, nauczył latać itd. Dwa ptaki wymyśliły plan jak wydostać się z "królestwa", papuga miała zrobić wielki występ, a wrona otworzy drzwiczki klatki, udało im się. Adonis i Węgiel zostali przyjaciółmi i zwiedzali razem świat. 

Zwroty:

Do stu tysięcy pierzastych papużek.

Z przyjacielem można potarmosić, potargać się za piórka, a później znowu pogodzić.

Martyna Stepaniuk

Ostatnio oglądaliśmy z klasą spektakl pod tytułem „Adonis ma Gościa”.  Główni bohaterzy tego spektaklu to papuga o imieniu Adonis i wrona nazywana Węgiel.

Bardzo wzruszająca była scena, w której malutki Adonis został zabrany z rodzinnego gniazda. Od tej pory wszystko mu się pomieszało. Nie wiedział nawet, że żyje w niewoli. Cały czas myślał, że ludzie są jego służącymi, a klatka jego pałacem.

Wielkim zaskoczeniem było dla papugi spotkanie z Węglem, Adonis nie wiedział kto to jest, ponieważ był odcięty od świata i do tej pory nie odwiedził go żaden inny ptak. Wrona wyjaśniła mu kto to są ludzie, co znaczy przyjaźń i posiadanie rodziny. Kiedy już wszystko  zostało wyjaśnione zaprzyjaźnili się i razem chcieli uciec z klatki. Przed ucieczką Węgiel próbował nauczyć papugę latać, lecz nie mieli tam zbyt wiele miejsca. Przyjaciel Adonisa obiecał, że gdy już uciekną będzie mógł zamieszkać z nim i jego rodziną. Po pewnym czasie Węgiel otworzył klatkę i razem uciekli przez okno, które było otwarte. Przyjaciele dolecieli do gniazda i dalej układali tam sobie życie.

Spektakl uczy nas, że mimo różnic między nami możemy znaleźć wspólny język i się zaprzyjaźnić. Zachęca, aby otwierać się na nowe możliwości i doświadczenia. Pokazuje także, że czasami sami sobie budujemy klatki.

Bardzo podobał mi się scenariusz oraz gra aktorska. Aktorzy poważnie traktowali swoją rolę oraz się w nią bardzo wczuli.

Michał Stulgis

“Adonis ma gościa”, czyli „W gości do świata wartości…”

Stojąc przed życiowymi dylematami i poszukując odpowiedzi na  ważne pytania, wielu ludzi zasięga rad u najbliższych, przyjaciół i sąsiadów, część z nich poszukuje odpowiedzi w encyklopediach i poradnikach, których mnóstwo jest teraz na księgarnianych półkach, jeszcze inni piszą na ten temat prace magisterskie i doktorskie, a inni po prostu zaglądają w zakładkę Youtube. Wśród nich są i tacy, którzy poszukują odpowiedzi w przepowiedniach, sennikach, herbacianych fusach i kryształowych kulach, u afrykańskich szamanów, mnichów buddyjskich, w klasztorach shaolin. Jeśli chcesz poszukać odpowiedzi na szereg istotnych pytań, które nurtują cię codziennie, przekonać się, że wszystko jest w życiu możliwe, a przyjaźń znosi wszelkie różnice i granice, jeśli chcesz dobrze się bawić, spojrzeć na świat z innej perspektywy, połączyć przyjemne z pożytecznym, przekonać się, że czasami czarne ma wiele odcieni, a kolorowe może być bardzo przewidywalne, jeśli chcesz dać się zaskoczyć humorem, głębią, prawdą i przełamać stereotypy myślenia, nie zwlekaj! Podaruj sobie chwileczkę z kulturą wysoką, podaruj sobie świetną grę aktorską, idealnie dopasowane kostiumy i scenografię, podaruj sobie głęboką refleksję nad kondycją świata, wartości, samego siebie. Uwaga! Ta sztuka pobudza myślenie! Dozować w jak największych ilościach 😉

Wielcy myśliciele tego świata dywagowali nad tym, czy człowiek to tabula rasa, czy trzcina myśląca, czy może potomek starożytnych kosmitów. Nic bardziej mylnego! „Ludzie, to po prostu duże, blade ptaki bez piór i dzioba”. Zagadka rozwikłana? Skoro w ewolucji filozoficznej naszego przedstawienia droga od ptaka do człowieka jest tak prosta i krótka, to i znaczenie podstawowych wartości jest z pewnością bardzo bliskie, często pokrewne, a niekiedy bliźniacze.

W sztuce z pewnością mamy do czynienia z przedstawieniem perspektywy zwierząt, tu ptaków, a konkretniej Adonisa i jego niespodziewanego gościa Węgla. Jednak przy bliższym przyjrzeniu się można zauważyć, że tak naprawdę ukazują oni wspólnie przebogaty świat ludzki, czasem z przymrużeniem oka, czasem z zupełnie innej, niestandardowej perspektywy, czasem w krzywym zwierciadle. Często jednak zwracają uwagę na najważniejsze, na wartości, na sprawy istotne, kluczowe. Na każdym kroku widzowie otrzymują coś, nad czym warto się pochylić, nad czym warto pomyśleć, czemu warto się przyjrzeć. Bohaterowie sztuki ustawiają drogowskazy, którymi należy się kierować. Wystarczy patrzeć i widzieć, wystarczy słuchać i słyszeć…

Przyjaźń potrafi połączyć dwa, zupełnie odległe światy, jest obojętna na wygląd, pochodzenie, maniery, stan majątkowy, kolor piór… Przyjaźń nie powie jesteś brudny i masz pchły, jesteś niedoświadczony, prosty, złośliwy, rozpieszczony, gruboskórny… Ona wkłada przyjaciołom na nosy, dzioby magiczne okulary i pozwala dostrzegać same pozytywne cechy drugiej osoby, a trudy charakteru pomaga umiejętnie przekuwać w zalety lub uczy odnosić się do nich z głębokim zrozumieniem, tudzież pokazuje, jak zmotywować kogoś do zmiany. Przyjaźń pozwala odkryć, czym jest tęsknota za kimś i do kogoś, czym jest bliskość, zrozumienie, jak podać pomocną dłoń / skrzydło, pozwala odkryć, że „wszyscy wykluliśmy się z takiego samego jaja”, choć nie wszyscy mieli to szczęście, by wysiedziała ich najbliższa rodzina… Najważniejsze, że z przyjacielem możesz „ się potarmosić, potargać piórka i znów się pogodzić”, możesz z nim zdobywać świat, świat który jest poza klatką, świat pachnący wolnością, ale też bogaty świat uczuć i emocji…

Fred Apke w magiczny sposób zaklął w ptakach z dwóch zupełnie różnych światów mnóstwo symboli. Choć to niełatwe warto zajrzeć w głąb siebie i zastanowić się, któremu z nich bliższe są nasze cechy, nasze marzenia, nasze tęsknoty. Czy wyzwolonemu spod kajdan konwenansów i zobowiązań Węglowi, doświadczonemu przez życie, którego los nie oszczędzał, który potrafił sobie doskonale radzić w twardej rzeczywistości, ale w głębi duszy pozostał wrażliwy i poszukiwał wsparcia, oparcia, przyjaciela? Czy może Adonisowi, który pod aktorską maską kolorowych, patchworkowych, nastroszonych nieco narcystycznie piór i przylepionego, niekiedy złośliwego uśmiechu, skrywał sporą dozę niedoświadczenia, nieświadomości i kompleksów, jednak tak jak Węgiel najbardziej pragnął bliskości, akceptacji, przyjaźni. Okazuje się, że dwie kompletnie różne drogi prowadzą ostatecznie w to samo miejsce… Punktem docelowym jest tutaj PRZYJAŹŃ, mieniąca się mnóstwem odcieni czerni i tęczy.

Michał Zajkowski

Konkurs matematyczny MISTRZ TABLICZKI MNOŻENIA dla klas drugich.

Drodzy Rodzice,
Obiady w miesiącu marcu to 23 dni x 4 zł czyli 92 złote
Ponieważ w dniach 11, 12 i 15 lutego obiadów nie było - odliczamy od tej kwoty 12 złoty (te osoby które miały wykupione obiady w lutym)
i za marzec do zapłaty jest 80 złoty.

z poważaniem

Adam Chudek

Świetlica SP nr 2 we współpracy z biblioteką szkolną przygotowała akcję „Zakładki od serca”. Świetliczaki wykonały piękne zakładki z motywem serduszka dla czytelników naszej biblioteki. Zakładki będą wręczane przez panie bibliotekarki wszystkim czytelnikom, którzy odwiedzą bibliotekę w dn. 15.02.-19.02.21 r. Zapraszamy!

Ewa Jabłońska

 W tym tygodniu podczas zajęć plastyczno – technicznych uczniowie klasy 3a samodzielnie wykonywali Lapboki. Inspiracją do stworzenia kolorowej, mobilnej mapy myśli była omawiana ostatnio lektura Cz. Centkiewicza „Anaruk chłopiec z Grenlandii”. Uczniów, bardzo zaciekawiła ta książka i postanowili zgromadzić jeszcze więcej ciekawostek o Grenlandii. Zebrane informacje, zdjęcia, kolorowe mapki w kreatywny sposób umieścili na kolorowych kartonach. Tak powstały Lapbooki. Ich sekretem  jest to, że kształtem przypominają książki ale w środku jest mnóstwo zakamarków, kieszonek i innych skrytek. Im więcej takich elementów tym oczywiście Lapbook jest atrakcyjniejszy. Ponoć wiedza lepiej się przyswaja gdy z ogromną ciekawością zagląda się do kolejnej skrytki. Zapraszamy na wystawę prac do sali 11B.

Dorota Schabowska

Marta Czurak

Uczniowie po burzliwej dyskusji w świetlicy stwierdzili, że czytanie redukuje stres, poprawia pamięć,rozwija wyobraźnię oraz pomaga zasnąć.Podsumowaniem tej rozmowy było wspólne wykonanie zakładki do książki.

Paulina Czemerych

Tłusty Czwartek  rozpoczyna ostatni tydzień karnawału.Tego dnia uczniowie przebywający w świetlicy szkolnej wykonali kolorowe babeczki, które posłużyły za dekorację w sali.

Paulina Czemerych

"Stoi bałwan w kapeluszu, nic nie słyszy, nie ma uszu, ślepki z węgla patrzą krzywo.Krzyś ulepił takie dziwo". A takie bałwanki stworzyły uczniowie ze świetlicy.

Paulina Czemerych

Szanowni Rodzice!

Postępowanie rekrutacyjne niedługo się rozpocznie. Termin zasadniczy postępowanie to 1-19 marca 2021 roku. W związku z liczebnością rocznika, który jest rekrutowanay, a jest zmeldowany w obowdzie naszej szkoły, szkoła rekrutuje do czterech klas pierwszych.

Poniżej znajdziecie Państwo dokumenty w formie elektronicznej.  Dokumenty można odebrać również osobiście w szkole, można również zgłosić dziecko telefonicznie  85-682-28-66 lub poprzez e-mail: sph_nr2@poczta.onet.pl Przy zgłoszeniu e-mail prosimy o podanie numeru telofonu, abyśmy mogli uzyskać niezbędne dane, o ile nie zostaną podane w wiadomości.

Z poważaniem

Adam Jerzy Chudek

Hajnówka, 10.02.2021 r.

Informacja

         W roku szkolnym 2021-2022 w Szkole Podstawowej nr 2 im. Władysława Jagiełły w ciągu klas pierwszych zamierzane jest utworzenie klasy dwujęzycznej ze względu na drugi język obowiązkowy – język białoruski (jeżeli zbierze się wystarczająca ilość chętnych). Oznacza to, że przyjęcie do tej klasy uwarunkowane jest uczeniem się języka białoruskiego przez całą szkołę podstawową, a rezygnacja z uczenia się tego języka będzie powodowała przeniesienie do klasy równoległej.

Nadszedł bardzo ważny moment dla Was i Waszego dziecka – rozpoczęcie edukacji szkolnej. Miło nam będzie jeżeli zadecydowaliście Państwo, że rozpoczniemy go wspólnie.

Drodzy Rodzice rozpoczęła się rekrutacja do szkół. Serdecznie zapraszamy!

Szczegółowe informacje są na naszej stronie w aktulanościach i tu w zakłądce regulamin rekrutacji.  

Dokumenty do zgłoszenia dziecka do klasy pierwszej są tu (rejon szkoły):

ZGLOSZENIE_2020-2021(1).docx (to jest aktualna wersja)

Dokumenty do zgłoszenia dziecka do klasy pierwzej (spoza rejonu): 

WNIOSEK_2020-2021(1).docx   (to jest aktualna wersja)

Ważny dokument odnośnie funkcjonowania RODO:

Obowiazek_informacyjny_rekrutacja_uczniow.docx

Oprócz tego dokumenty są do pobrania w sekretariacie szkoły. Do szkoły rodzic składa - wysyła opowiednio wypełnione zgłoszenie (lub wniosek) i obowiązek infromacyjny. Zapraszamy.

Tłusty czwartek to najsłodszy dzień w roku. Rozpoczyna on ostatni tydzień karnawału. Klasa III a tego dnia tradycyjnie zajadała się pysznymi pączkami i słodkościami. Uczniowie przypomnieli sobie także genezę i tradycje związane z tym dniem. Zwyczaj mówi, że w tłusty czwartek trzeba zjeść przynajmniej jednego, słodkiego pączka :-) Smacznego!

Dorota Schabowska

Marta Czurak

29 stycznia w klasie IIIa odbył się klasowy bal karnawałowy. Dzieci z radością oddały się wesołej zabawie i szaleństwom. Nie zabrakło również słodkiego poczęstunku i oryginalnych przebrań. Tańcom i zabawie przy muzyce nie było końca:-)

Marta Czurak, Dorota Schabowska

Zapraszamy do nadsyłania zdjęć lub prac plastycznych o tematyce zimowej.

Termin - do końca lutego 2021 r.

Adres: krysjak7@wp.pl

Nagrody: ocena lub punkty, a najlepsze prace będą opublikowane w szkolnym Albumie Fotograficznym

Organizatorzy: Klasa 5B z wychowawczynią

Jesienią ubiegłego roku , dokładnie 20 listopada 2020 roku Królowa Wielkiej Brytanii Elżbieta II i jej małżonek, książę Filip, świętowali 73. rocznicę ślubu.

Klasa VI d na lekcji angielskiego spróbowała swoich sił w pisaniu listu. Najpierw omówiliśmy jego budowę, zwroty - pomógł szablon udostępniony na ekranie ,z którego korzystali uczniowie.

Nie obyło się bez gratulacji i życzeń oraz kilku zdań o sobie.

Potem prawidłowe zaadresowanie koperty i decyzja o wysyłce listu do Wielkiej Brytanii . Ważne,że wszystkie listy były pisane odręcznie.

Jak widać Igor otrzymał odpowiedź.

Szczęściarz :)

Zaś lekcje online jak widać to także praktyczne wykorzystanie języka obcego .

Lady In Waiting, czyli asystentka dworska podziękowała w imieniu pary królewskiej za życzliwą wiadomość w tym wyjątkowym dla nich czasie.

It's our pleasure.

Igor Zarzecki ,kl.VI d 

Anna Bowtruczuk

Zimowa etiuda* literacka Michała Zajkowskiego

Stałe punkty w chwiejnej rzeczywistości     

Zupełnie nie pojmuję, dlaczego tak się dzieje. W momencie, kiedy mamy proste włosy, podobają nam się kręcone. Kiedy jesteśmy wysocy, chcielibyśmy być choć odrobinę niżsi i zazdrościmy tym, którzy mają odpowiedni wzrost by polecieć w przyszłości w Kosmos. Jeśli świetnie idzie nam matma, to z kolei marzymy, by mieć artystyczną duszę i malować portrety. Często jest też tak, że zupełnie nie doceniamy tego, co mamy na co dzień, a wręcz przeciwnie utyskujemy, krzywdujemy, marudzimy i narzekamy. Doświadczenia ostatnich miesięcy pokazują, jak bardzo jesteśmy przewidywalni. Chodzenie do szkoły, poranne pobudki, sprawdziany, prace domowe i długie rozmowy z rodzicami po burzliwych wywiadówkach 😉 Któż z nas nie oddałby wówczas tego szkolnego rytmu z ogromną chęcią, z podziękowaniem i ulgą. A no właśnie. Oddalibyśmy to wszystko w sytuacji, kiedy mieliśmy to na co dzień. A teraz? Teraz mamy poczucie, że niczym stryjek zamieniliśmy siekierkę na kijek. Oglądamy nieszczęsny patyk w samotności i dopiero z perspektywy czasu zauważamy, jak bardzo brakuje nam siebie nawzajem, jak bardzo tęsknimy, jak bardzo potrzebujemy drugiego człowieka, jak byliśmy krótkowzroczni nie zauważając, że obok siebie mamy najcenniejszy skarb. Teraz tęsknimy do prostych włosów, zadań z matmy z sówką i w sumie zaczęliśmy zauważać korzyści ze swojego wysokiego wzrostu. Z pewnością ta sytuacja wiele nam uświadomiła i równie wiele nas nauczyła. Z pewnością zatrzymaliśmy się na chwilkę w codziennym biegu i zauważyliśmy to, co najważniejsze – siebie nawzajem. Liczę na to, że kiedy znów dziecięca wiara przeniesie góry i wrócimy do szkoły, będziemy umieli odnaleźć się na nowo w tej sytuacji, okazać sobie wzajemne wsparcie i obdarować codziennym uśmiechem.

Czas wolny, czas feryjno–świąteczny, czas na refleksję i odpoczynek. Mam poczucie, że niby wszystko odbywało się podobnie, jak w zeszłych latach, a jednak zupełnie inaczej. Czułem, że tak naprawdę nic nie było na swoim miejscu, wszystko poprzekładane i pozamieniane, jakby zupełnie nie takie, jak się spodziewałem, zupełnie nie takie, jak przywykłem. Za dużo w tym wszystkim chaosu i niepewności, za mało bliskości, przytuleń, uścisków. Brakowało mi nawet zwykłego poczochrania czupryny, którym zawsze obdarzał mnie podczas świątecznych spotkań starszy kuzyn, a także podszczypywania w blade policzki, na co zawsze decydowała się wbrew mojej woli cioteczna babcia. Brak przywoływał smutek. Brak przyciągał wspomnienia. Brak dawał jednak też nadzieję na to, że będzie lepiej i sugerował, by cieszyć się małymi, codziennymi rzeczami, bo przecież to w nich zapisany jest wzór na szczęście. 

Tylko zima w tym roku zaskoczyła bardzo pozytywnie. Z opowieści rodziców wiem, że rok w którym przyszedłem na świat przywitał mnie równie mroźną i śnieżną aurą, jak tegoroczny styczeń. Cudowna, piękna, urokliwa kraina wiecznej bieli. Nawet jeśli przymykam oczy, kiedy prószy śnieg, czuję, jak mróz szczypie odważnie w nos i zaprasza do obejrzenia swoich arcydzieł - witraży na wszystkich okolicznych szybach, słyszę skrzypienie każdego kroku, a krystalicznie czyste powietrze wyostrza moje zmysły. Spacery w zimowej puszczy, w śnieżnej ciszy, ale i głośne z górki na pazurki, wspólne lepienie bałwana i oczywiście śnieżki pozwoliły mi odpocząć na mroźnym zewnątrz.

Herbata z goździkami, miodem i pomarańczą, dobra książka, wierny Bajetan u moich stóp oraz czas z najbliższymi to wszystko, co Tygryski lubią najbardziej, to wszystko znane, bezpieczne, dobre. Każdy z nas potrzebuje takich stałych punktów w chwiejnej rzeczywistości, zwłaszcza taki Piaskoludek, jak ja.  Z nostalgią niebawem będę żegnał strojną choinkę, w blasku której kolędy nabierały nieziemskiego wymiaru, i która swoim czarem zwabiła i Skrzaty, i Świętego Staruszka, który tak doskonale potrafi czytać mi w myślach, zna moje potrzeby i najskrytsze nawet marzenia, śpiące głęboko w serduchu. Teraz czas na kolejny rozdział, na nowe wyzwania, nowe przygody, ale wciąż z tymi samymi, jakże ważnymi dla mnie Ludźmi…

Tekst wstawiła wychowawczyni.

*Etiuda – krótki utwór w sztuce, mający na celu doskonalenie stylu literackiego (https://pl.wikipedia.org/wiki/Etiuda)

Pani Zima postanowiła nas nareszcie odwiedzić i sprawiła nam wielką radość! Z tego powodu uczniowie klasy IIIb dbając o zdrowie i hartujac organizm wybrali sie na spacer. Wreszcie mogliśmy urządzić wesołe zabawy na śniegu wykazując się niezwykłą pomysłowością w białym szaleństwie. Mróz nikomu nie przeszkadzał, a do szkoły wróciliśmy z szerokim usmiechem.

Joanna Rejent

Tegoroczne ferie spędziłem w Hajnówce. W domu nie nudziłem się, ponieważ robiłem dużo różnych rzeczy np. grałem w karty i gry planszowe, które znalazłem pod choinką. Kilka dni spędziłem u jednej i drugiej babci. Pod koniec ferii spadło dużo śniegu – byłem szczęśliwy, że jadę na sanki. Byliśmy na górce w parku, mojemu bratu zepsuły się sanki, więc zjeżdżaliśmy razem. Wiele  razy się wywracaliśmy, ale w końcu udało nam się złapać równowagę. Gdy wróciłem do domu, byłem cały w śniegu. Aby się rozgrzać wypiłem gorące kakao, wziąłem ciepłą kąpiel i wskoczyłem do łóżka.

Niestety ferie się już skończyły… Wszystko co dobre, szybko się kończy. Teraz wracamy do lekcji. Wielka szkoda, że nie możemy jeszcze normalnie wrócić do szkoły. Niby widzimy się przez Internet z nauczycielami, kolegami i koleżankami, ale to nie to samo co być obok siebie i móc normalnie porozmawiać. Klasy 1-3 już wróciły do szkoły, mam nadzieję, że my też niedługo będziemy mogli wrócić.

Michał Stulgis 5A

Bałwan trochę zasypany, ale jest sprzed kilku dni😉 Martyna Stepaniuk 5A

.

.

.

Piękny piesek na pięknym tle 😁 Adam Szumarski 5A

Dzień dobry!

Odkąd zaczęło się nauczanie zdalne było mi ciężko. Musimy siedzieć ciągle przed ekranem komputera, a to mi się naprawdę nie podoba. Chciałbym bardzo wrócić do szkoły i uczyć się normalnie. Bardzo lubię rozmawiać z kolegami w klasie, wychodzić normalnie z kolegami na dwór, a kiedy spadnie śnieg porzucać się śnieżkami. Ten rok nie sprzyja nam za bardzo,  ale chociaż Święta spędzimy w gronie najbliższej rodzinki 😊

Mateuszek

Mateusz Kondratiuk 5A

Gabriela Brancewicz 5A

Dzień dobry

Chciałem się podzielić zdjęciami ptaków odwiedzających nasz karmnik. Od kiedy spadł śnieg są ich całe tłumy. Jak co roku przylatują sikorki. Niedawno  już się dowiedziałem jak nazywają się pozostałe - te z zielonymi brzuszkami to Dzwońce, a taki większy z szerokim dziobem to Grubodziób. W tym roku pierwszy raz zobaczyłem u siebie Gila.

Musimy pamiętać o ich dokarmianiu ponieważ pod śniegiem nic sobie nie znajdą do jedzenia. My wysypujemy im ziarenka i orzechy nawet po 5 razy dziennie takie są głodne.

Pozdrawiam

Michał Stulgis 5a

Fotografie uczniów klasy 5a

Opublikowała dumna wychowawczyni AHŁ